Vintage Vestje Versieren

Toen mijn (oud) tante Catharina oftewel Katrien op 92-jarige leeftijd overleed dertig jaar geleden vroeg mijn moeder aan mij of ik haar grijze wollen vestje wilde hebben dat toen al vintage was. Eerst zag ik het niet zo zitten. Het was grijs en saai ¨máár¨ zei mijn moeder,¨wel van goede kwaliteit en echt wol!¨ Dus toen heb ik het maar aangepakt, meer om mijn moeder een plezier te doen dan dat ik het zo mooi vond. Na een tijdje bedacht ik dat ik het kon.... versieren! Ik heb er toen andere knopen op genaaid. Die heb ik wel gekocht maar je zou in de knopendoos kunnen kijken die veel mensen nog in huis hebben. Je zou zelfs allemaal verschillende knopen kunnen gebruiken voor apart effect, desnoods allemaal felle kleuren. Zo lang de knopen door het knoopsgat passen kan dat.
Daarna heb ik de randen langs de voorkant geborduurd met restjes wol. Ik heb het een beetje in Tirool stijl gedaan. Het zijn geen ingewikkelde steken en is zeker geen geavanceerd borduurwerk geworden maar vrolijkt de boel wel op.
Dit is het resultaat

 en hier een close up

Toen ik in de twintig was droeg ik het met een witte blouse met kanten rouche langs de hals en een kuitlange wijde baby ribcord rok.
Onlangs heb ik het weer opgediept uit mijn kleding opslagplaats en 
vandaag als vijftig plusser draag ik het met een koltrui, minirok van spijkerstof, maillot, en laarzen.
En een houten souvenir broche uit Zwitserland of Oostenrijk dankzij mijn oma Bartha die ook van alles eeuwen bewaarde

Het moraal van dit verhaal? Wijs iets niet al te snel af. Vaak valt er nog wat van te maken. Het kan goed dat je dit afschuwelijk vindt want smaken verschillen maar kijk of je er iets van kan maken wat jij mooi vindt.
Ook handig bij kinderkleding!