Hier heb ik een foto waarop ik in Schotland probeer een bij uit een loch te redden
De reddingsoperatie is trouwens gelukt. De toeschouwers zijn mijn moeder en broertje.
Ik zit graag buiten te niksen en een paar jaar terug zat ik te kijken hoe er een bijtje rond vloog en ijverig zijn werk deed.... Op een gegeven moment bleef hij of zij stil zitten op een druivenblad, hij werd steeds trager en op het laatst bleef hij gewoon stil zitten. Op het laatst pulseerde zijn achtereind niet eens meer." Dat gaat niet goed!" zei ik tegen manlief. Op dat moment kreeg ik een idee! Manlief verklaarde me voor gek en zei dat het nooit zou werken maar eigenwijs als ik ben zette ik toch door!
Ik ben naar binnen gerend en heb een bekertje, injectiespuit zonder naald, water en suiker gepakt.
Deze foto is in scene gezet. Ik heb een hekel aan verspilling dus er zit geen zoetigheid in het water
Je zou ook water en honing of jam kunnen gebruiken zolang als het maar echt zoet bevat een geen suikervrij.
Ik heb toen vlak voor het snuitje van de bij een druppel gedeponeerd. Het duurde even voordat hij het door had maar even later werd er van gedronken en een aantal minuten later begon het achtereind te pulseren en nog een tijdje later begon hij te lopen en nog een tijdje later begon hij weer te vliegen ! Niet in de ziektewet gegaan maar gelijk weer volop aan het werk!
Na die eerste keer heb ik mijn trucje diverse malen herhaald en altijd met succes ( behalve bij de bijen die al dood waren)
Laatst was ik aan het fietsen en zag een hommel op de weg liggen. Ik weet niet of hij al dood was of alleen maar uitgeput maar ik vond het jammer dat ik geen reddingspakketje bij me had net als een St Bernhard hond in de bergen.
Ik ga daar toch eens over nadenken.....
geweldig!
BeantwoordenVerwijderen