Hieronder een foto van mij toen ik één maand oud was. Oplettende lezers zullen een grote pleister over mijn rechter tepel zien.
Ik had last van "heksenmelk" gehad volgens mijn moeder. Ik denk dat het waarschijnlijk een of ander abces geweest is. De huisarts heeft er het mes ingezet en het leed was geleden. Hij vertelde er bij dat ik wel nooit zelf mijn kinderen zou kunnen voeden máár zei hij tegen mijn moeder " je weet zelf wat een gedoe dat is dus erg is dat niet" Het schijnt dat mijn moeder geprobeerd heeft om mij zelf te voeden maar dat ze uren bezig was met één voeding zodat eer ze klaar was het alweer tijd was voor de volgende voeding.Dat zelf voeden heeft dus maar even geduurd.
Zes en twintig jaar later was ik zelf aan de beurt. Omdat dochterlief er voetjes eerst uit wilde en niet in wilde dalen werd het een keizersnee onder plaatselijke verdoving. Toen bleek waarom ze niet in daalde.. madam had zulke salto´s gedraaid dat haar navelstreng 2x om haar nekje zat. Die keizersnee is dus waarschijnlijk haar redding geweest.
Vol goede moed begon ik zelf te " voeden" alleen er kwam niks... na elke " voeding" werd ze gewogen en en kwam de verpleegster zeggen dat ze niks binnen gekregen had. Dit ging zo dagen achter elkaar. Na elke " voeding " van mij kreeg ze een flesje zodat ze niet zou verhongeren ( ik geloof dat dat nu anders is) Een schoonmoeder die op bitse toon zei " misschien heb je wel niks" hielp ook niet erg. Zij had zelf tien maanden gevoed en vertelde altijd dat ze eigenlijk veel te veel had. Eigenlijk is dit ook een van de redenen waarom ik toch door gezet had ik zou minstens een jaar voeden!! Een andere reden is dat mijn man het jaar ervoor tijdens een wereld kampioenschap voetbal door de spanning hyperventilatie had ontwikkeld en nergens meer alleen naar toe durfde omdat hij bang was dat hij een aanval zou krijgen en dood zou gaan. Hij had een landbouw bedrijf en er moest gras gemaaid worden voor hooi dus ik zou hem achterna moeten reizen met kind naar plekken waar er in geen veld of wegen een stopcontact voor een flessenwarmer te vinden was.
Mijn redding was een verpleegster... ik ben haar nog steeds dankbaar al kan zij zich mij waarschijnlijk niet meer herinneren. Zij zei, " bij mij duurde het ook zo lang voordat het op gang kwam" en gaf me een heel inspirerend boek. Ik weet niet meer hoe het heette maar het gaf mij nieuwe moed. Er stond in dat zelf niet kunnen voeden heel zeldzaam is en dat het meestal onkunde en onwetendheid is waardoor het niet gaat en dat het toch wel vreemd was dat het tegenwoordig bij zoveel vrouwen niet " lukt" terwijl voor de tijd van de kunstvoeding het een heel klein percentage niet lukte en dat alleen de adel een min inhuurde.
Er stonden ook verhalen in van vrouwen die maar één borst hadden en vrouwen met een tweeling die zelf voedde en berekeningen over hoeveel koeien er wel niet nodig waren als alle vrouwen in China kunstvoeding aan hun kinderen zouden geven!
Na vijf dagen kwam de verpleegster terug en zei ze dat dochterlief wat binnen gekregen had. Ik weet niet meer precies hoeveel ml het was maar ik was euforisch!
Daarna was het echt geen rozengeur en maneschijn Er zijn dingen die ik nergens gelezen heb zoals dat je bij het aanleggen en de eerste " teug" pijn voelt tot in je tenen. Ik weet niet of iedereen daar last van heeft maar ik heb wel meer vrouwen gesproken die dat voelden. Het gaat gelukkig over maar als je begint dan weet je dat nog niet.
In het begin ben je heel lang bezig met een voeding (ik tenminste wel). Drinken uit een borst is veel zwaarder voor een baby dan uit een fles maar naarmate ze ouder worden is het zo gepiept.
Naar het consultatie bureau gaan was altijd een crime. Ik hoopte altijd dat ze niet net van te voren een plas of ontlasting zou krijgen want dat zou schelen in het gewicht. Alles gaat via grafieken en als je zelf voedt en je kind is " ondermaats" dan ligt het aan jou! Later las ik dat die grafieken gebaseerd zijn op flesgevoedde kinderen en dat die sneller groeien. Een soort " plof" kinderen dus net als bij de plofkippen.Als ze andere voeding erbij krijgen wordt die druk gelukkig minder.
Toen ze negen maanden was kreeg ik te horen dat ik mocht stoppen met de borstvoeding! Net toen het zo lekker ging! Bij elk bezoek gaf ik schoorvoetend toe dat ik nog steeds zelf voedde. Nu is het advies van de WHO om twee jaar te voeden.
Uiteindelijk heb ik haar elf maanden gevoed. Ze had haar aandacht er niet meer bij en was snel afgeleid en vond het welletjes.....
Vier jaar later kwam zoonlief ter wereld. Die is er " gewoon" uitgekomen na ingeleid te worden met een pilletje na 9 dagen "overtijd" te zijn kon ik geen weerstand meer bieden aan de gynaecoloog.
Na één nachtje in het ziekenhuis mochten we naar huis. Ik denk dat het kwam omdat wij niet zo´n precisie weegschaal hadden als in het ziekenhuis maar ik kreeg alleen maar te horen of zijn luiers nat genoeg waren en niet of hij 0 of 3 of 25 ml gedronken had.
Verder ging het net zo´n beetje als bij dochterlief. Alleen zag ik op een dag een advertentie van La Leche League in het plaatselijke krantje en ben ik naar de bijeenkomsten gegaan. Daar vond ik heel veel steun en advies. Ik stond er versteld van dat er een kind was van twee jaar die nog steeds bij zijn moeder dronk! Ik maakte er ook kennis met de Slendang waar mijn zoon bijna in gewoond heeft totdat hij te zwaar werd, ideaal! zo´n ding.
Ik durf haast niet te schrijven hoelang ik zoonlief borstvoeding gegeven heb....het was 3 jaar en 9 maanden. Hij vroeg toen zelf om " drinke arre kant" Die "arre kant" sloeg op het feit dat als de ene borst leeg was hij de andere wilde hebben. Door die "heksenmelk" was de rechterkant veel minder productief dan de linker kant. In de periode van top productie was de linker ook twee keer zo groot als de rechter.
Ik vond het alle moeite meer dan waard en heb mooie herinneringen aan die periode. Ik zou zeggen, sluit je aan bij een groep die borstvoeding een warm hart toedraagt, zoek mensen die ervaring hebben met zelf voeden en vermijd mensen die zeggen " joh, stop er mee, al die ellende...het wordt toch niks" Het is niet zo romantisch als op de foto´s zeker niet in het begin maar het is het beste voor je kind, het is altijd de juiste samenstelling voor de leeftijd van je kind, de juiste temperatuur, steriel, en altijd bij de hand en als laatste....... goedkoop je hebt een consuminder blog of niet ; )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten