Huilbaby's

Ik heb er twee gekregen. De eerste was ietsje erger dan de tweede. Ik werd er weer eens aan herinnerd toen ik een tweet las met een verwijzing naar een site met advies voor als je baby niet wil inslapen hier kun je er over lezen.Je kunt kiezen over gecontroleerd huilen of dichtbij blijven.
Ik denk niet dat de term " niet inslapen" van toepassing was op die twee van mij. Het begon altijd rond 17.30 uur en duurde bij de eerste tot +/- 01.10 uur. Op den duur weet je dat het rond die tijd afgelopen is en tel je de uren af met een paars aanlopend krijsend kind in je armen.
Dochterlief had er het meest last van. Ze was ontroostbaar. Ik hield haar heel de tijd vast maar kon het krijsen niet stoppen. Ik zat daar met wattenproppen in mijn oren alle adviezen op te volgen maar niets hielp.
Een van de eerste nachten kon ik het niet meer aan. Ik was nog herstellende van de keizersnee en doodmoe. Uit angst dat ik haar wat aan zou doen heb ik haar op haar kamer achtergelaten. Toen ik de volgende morgen ging kijken had ze zich 180 graden omgedraaid in haar ledikantje. Haar hoofd aan het voeteneind en haar voeten aan het hoofdeind. 10 dagen oud! Ik had niet lekker geslapen dus dit zou ik nooit meer zo doen want niemand schoot hier wat mee op.
Toen ze een week of zes oud was heb ik haar in de draagzak gedaan. Volgens "de boeken" mocht dat niet eerder vanwege het ruggetje.Tot mijn grote opluchting hielp dit! Mits ik maar bleef bewegen. Ik heb rondjes om de salontafel gelopen tot ik er duizelig van werd we hebben een kleine kamer. Na een tijdje ging ik buiten met haar wandelen in de draagzak. Ik hoorde later dat de mensen er "schande"over spraken dat ik nog zo laat met zo'n klein hummeltje op straat liep! Iemand zei ook een keer "dat kind hoort op bed te liggen!" en toen zei ik, "was het maar waar!" en heb toen uitgelegd hoe het zat.
 Ze is in mei geboren en heeft tot september elke avond gehuild behalve 2 avonden in juni, waarom weet ik nog steeds niet maar ze heeft toen ook heel de nacht geslapen! De volgende ochtend durfde ik niet te gaan kijken bij haar want ik was er van overtuigd dat ze dood was!
Toen ze wat ouder werd ging het iets beter. Ik moest er wel regelmatig uit 's nachts en volgde het advies op wat ik gelezen had.. "wat er ook gebeurt, neem je kind niet in je bed!" Ik zat of lag dan naast haar ledikantje die dichte zijkanten had en als ik dacht dat ze bijna sliep probeerde ik op mijn knieën kruipend de kamer te verlaten maar altijd als ik nét bij de deur was dan riep ze me en kon ik weer van voren af aan beginnen... moe en verkleumd van de kou zat ik dan te wachten tot ze sliep..

Bij zoonlief begon ik weer met frisse moed. Hoe groot is de kans dat je twee van die huilers krijgt? Hij zou bij zijn zusje op de kamer slapen ( we hadden toen maar twee slaapkamers) 
Hier ligt meneer, heerlijk in het gepimpte ledikantje waar zijn vader in gelegen heeft, compleet met zelfgemaakt quiltje en hemeltje, wat kan een baby zich nog meer wensen?

Meneer dacht er heel anders over. Hij huilde ook heel de avond...

huilend bij pappa

huilend bij oma


Van samen met zijn zusje slapen is niets gekomen.
Dochterlief ging bij pappa in bed en ik op het bed van dochterlief ( die inmiddels 4 was, in een ledikantje pas ik niet ; ))

Hier was ik net thuis, deze foto is vast overdag genomen. Hij huilt niet! Ik zit op het bed waarin ik later menig nacht in door zou brengen.

Toen hij een aantal weken oud was hebben we hem ook in de draagzak gedaan. Het hielp! Ik hoefde er niet eens bij te blijven lopen! Toen hij weer wat ouder was hebben we hem in een wipstoeltje gedaan en zo kon ik hem met mijn voet zachtjes wiegen.

In tegenstelling tot dochterlief, die altijd kort na 01.00 ging slapen tot de volgende voeding, huilde zoonlief ook regelmatig ´s nachts. We hebben het ledikantje bij ons op de slaapkamer gezet en dochterlief kreeg haar kamer weer terug. Als zoonlief na een voeding in slaap gevallen was legde ik hem heel voorzichtig terug in zijn bedje maar zodra zijn lichaampje het matras raakte werd hij wakker er was het weer huilen geblazen.
Toen hij 17 weken oud was en ik uitgerekend had dat ik 520 uur aan slaap tekort gekomen was in die tijd, hebben wij hem bij ons in bed genomen. Kussens een heel eind uit de buurt en zoonlief flink hoog leggen i.v.m. ons dekbed.
Twee weken geleden hoorde ik op de BBC dat een nieuw onderzoek uitgewezen had dat je beter niet met je baby in bed kan slapen. Ook als je geen slaapmedicatie gebruikt had of alcohol gedronken had was er toch een verhoogde kans op wiegendood. Ik weet niet of ze ook uitgezocht hebben hoeveel uitgeputte wanhopige ouders hun kind wat aangedaan hebben....
Toen zoonlief groter werd hebben we een extra bed erbij gezet. Dat bed zat ingeklemd tussen de muur en het andere bed dus er waren geen kieren  die gevaarlijk konden zijn. Ik begon dan bij zoonlief in het eenpersoons bed en als hij sliep ging ik naast manlief in het grote bed en ´s nachts kwam zoonlief dan ook in het grote bed voor een voeding en als hij klaar was en in slaap gevallen was klom ik over hem heen en ging ik weer op het eenpersoonsbed liggen. Voor manlief was het altijd een verassing naast wie hij wakker zou worden!
Ik heb nooit kinderen gehad die om 19.00 uur op bed lagen, vooral zoonlief niet. Hij sliep nooit vóór 20.30 en als ik hem om 19.00 naar boven bracht dan duurde het gewoon tot 20.30 voordat hij ging slapen. Tegen die tijd sliep ik zelf meestal ook al!

Als laatste wil ik even een stukje "voorlezen" over verwennen. Ik heb het briefje nog steeds in mijn agenda zitten. Mijn kinderen zijn inmiddels 25 en 21 jaar..en slapen niet meer bij ons in bed ; )

Verwennen?  Welk gedrag mag je van je baby verwachten?

Ellen Bingham uit Edmonton, Canada schreef een stukje in La Leche League News over verwennen, of hetgeen goedbedoelende doktoren, oma´s en vriendinnen daaronder verstaan.
Hieronder volgen , vrij vertaald , haar gedachten over verwennen.

"Waarom wordt er toch door iedereen zo´n punt van gemaakt of de baby en jij je houden aan het voedingsschema? Baby mag slechts elke drie of vier uur een voeding hebben, terwijl wij volwassenen bij lekker trek iets extra´s nemen? Er zit ruwweg, zelden meer dan twee uur tussen een maaltijd en het daaropvolgende " tussendoortje": kopje koffie met koekje, een appel, thee met een chocolaatje!

Waarom noemt men het toch verwennen wanneer je je baby opnieuw aanlegt, ook al heb je hem " pas" een kwartier geleden de borst gegeven, maar mag mama best nóg een kopje thee nadat zij iedereen heeft uitgezwaaid naar werk en school, voordat ze aan de slag gaat?

Waarom is het verwennen als je je huilende baby, die ogenschijnlijk niets mankeert, oppakt en knuffelt, terwijl een goede echtgenoot zijn heet als je man je streelt en opbeurt wanneer je je rot voelt?

Waarom zijn we bang een slaaf van ons kind te worden als we hem in slaap wiegen, maar vinden we het erbij horen de oudere kinderen een verhaaltje te vertellen , te bidden of even na te praten over de dag bij het slapen gaan? Waarom praten we nog even fluisterend in het donker gezellig samen met onze man in bed, voordat we in slaap vallen?

Waarom rennen we naar de telefoon als die overgaat, laten we de deurbel slechts in uiterste noodzaak onbeantwoord, maar zeggen een kind dat iets wil , dat het " even wachten" moet? Of laten de baby rustig een poosje huilen?

Waarom zij we zo verbaasd dat ons kind geïrriteerd en driftig is vlak voor het eten, waar het een bekende handelstechniek is nooit iemand net voor de lunch om een gunst te vragen?

Steeds weer betrap ik mezelf erop dat ik een gedrag van mijn kind eis , dat ik niet van mezelf verwacht."


Hier het bewijs

We zijn inmiddels vele jaren verder en we hebben twee leuke " kinderen". Het waren " tropenjaren" maar aan alles komt een eind. Ook het huilen. Ik begin inmiddels een beetje dovig te worden en ik vraag me af of ik er geen gehoorbeschadiging aan over gehouden heb! Zou toch kunnen.....

p.s. ik ben wel langs de huisarts geweest en die kon niks vinden. Ik heb ook nog een tijdje geen melk producten gebruikt om te kijken of het geen koemelk allergie was maar dat was ook niet zo. Overdag ging het meestal heel redelijk en als ze écht wat gemankeerd hadden was dat niet zo geweest denk ik.