Knuffeleigenaar opsporingsmethode

Bijna elk kind heeft een lievelingsknuffel. Die van dochterlief heet Woeffie en was een roze hond. Ik zeg " was" want hij is inmiddels grijs/wit geworden door al dat geknuffel en ouderdom ( zelfs speelgoed hondjes worden grijs als ze oud worden ;-))

Ik heb heel mijn foto verzameling doorgespit ,wat op zich erg leuk was, en heb deze gevonden...woeffie ligt op de voorgrond

Woeffie ging overal mee naar toe wat dan weer het gevaar kan opleveren dat hij per ongeluk ergens achtergelaten kan worden met als gevolg een ontroostbaar kind en speurtocht naar een vervangend exemplaar. Tegenwoordig kan men op het internet zoeken maar " in mijn tijd" bestond dat nog niet.

Ik was gelukkig op tijd op het idee gekomen om een klein plastic kaartje met naam en telefoonnummer aan de nek van het hondje te naaien. Een keer had dochterlief hem in een speelgoedwinkel tussen allerlei andere knuffels laten liggen en eer we door hadden dat we hem vergeten waren had iemand al van de winkel naar huis gebeld om te laten weten waar hij lag. Voor dat kaartje had ik een stukje witte stevige  plastic van een verpakking gebruikt en een permanent marker maar toen was dochterlief al een jaar of drie. Ik kan me voorstellen dat je plastic voor een baby eng vindt maar dan zou je ook een stukje lint of band kunnen gebruiken. Wel regelmatig kijken of het nog wel goed leesbaar is. Woeffie is maar enkele keren gewassen maar er zijn propere moeders die dat regelmatig doen. Ik knuffelde vroeger met een reepje kattenvel ( echt waar!) totdat mijn opa hem verdonkeremaande dus ik weet hoe belangrijk het geurtje is en waste woeffie alleen als hij heel erg vies was.

Dochterlief krijgt over een week of vijf haar eigen kind. Ik ben benieuwd welke knuffel daar de uitverkorene zal worden.