Ik kreeg de neiging om elke loslopende kat die ik tegen kwam te ontvoeren en mee naar huis te nemen . Manlief bezweek toen op een dag de kleuterjuf van dochterlief opbelde. Ze had gehoord dat ik zo graag een kat wilde en ze had er eentje over. Twee eigenlijk maar eentje was niet erg lief ( de andere ook niet bleek later) Ze had een nestje gehad en kon er twee niet kwijt. Ze waren ingeent en ontwormd en ik hoefde niet eens de dierenarts kosten te betalen, zo graag wilde ze er vanaf.....
Zo kwam Gijs in ons leven. Hij was een prachtige blauwe kater maar eentje om met handschoentjes aan te pakken. Hij boezemde ontzag in... Je mocht hem aaien maar beperkt en op een gegeven moment was het genoeg en kreeg je zonder waarschuwing een haal met een stel vlijmscherpe nagels.
Desalnietemin was ik erg blij, ik had weer een kat! :-)
Dat was half september.... Zes weken later riep dochterlief, " er zit een katje onder de kast!" Ik geloofde haar niet maar toen ik ging kijken zat er inderdaad een heel jong katje onder een kast met grote bange ogen naar ons te staren! Ik had haar eerder die dag in de tuin zien lopen maar toen ik haar probeerde te pakken was ze hard weggerend. Nu zat ze dus bij ons in huis! Ze leek een week of vijf oud en ik was ervan overtuigd dat ze van iemand was en ontsnapt was.
De eerste week heeft ze onder ons gasstel doorgebracht. Alleen als iedereen weg was kwam ze tevoorschijn. Als je de la onder de oven uitschoof keken er twee grote bange glinsterende ogen terug. Ik kan me eigelijk niet herinneren hoe het met de uitwerpselen ging. Ik heb zover ik nog weet nooit wat gevonden. Een week later lukte het ons om haar in de speelkamer te krijgen ( nu onze slaapkamer) we hielden altijd de deur dicht. Zo wisten we precies waar ze zat. Ondertussen heb ik rond gevraagd om er achter te komen van wie ze was maar niemand wist het. Ook in die andere kamer waren we haar kwijt. Ik heb alles overhoop gehaald om haar te zoeken maar ze was nergens te vinden! Uiteindelijk bleek ze aan de achterkant van een I.kea bureau onder een plankje gekropen te zijn wat aan de voorkant dicht was. Het was een ruimte van misschien 6 cm hoog.
Na een week of twee durfde ze tevoorschijn te komen.
Hier een foto van Gijs en Siepie zoals we haar noemde
3 december zat een jong poesje voor ons kattenluik naar binnen te kijken en te bibberen van de kou. Ik schatte haar een week of zes oud. Ze was erg schuw en als we dichterbij kwamen dan rende ze weg maar even later zat ze weer voor het luikje. We hebben toen het luikje op slot gedaan en de achterdeur open gezet en hebben een stukje gebakken vis in de bijkeuken gelegd om haar naar binnen te lokken.
Toen ben ik door de voordeur om het huis heen gerend en heb ik de achterdeur snel dicht gedaan toen ze aan de vis zat te eten. Daarna ben ik weer door de voordeur naar binnen gegaan. De eerste dagen hebben we haar in de douchecel opgesloten terwijl we opzoek gingen naar haar eigenaren. We zijn er nooit achtergekomen waar ze vandaan kwam. We noemde haar Pinkeltje. Toen hadden we drie katten in minder dan drie maanden.
Twee jaar later sprong er een kater van een maand of drie in mijn auto toen ik van huis weg wilde rijden. Toen ik belde om te laten weten dat ik veilig op mijn bestemming gearriveerd zat hij al in huis bij ons. De kinderen vonden het zielig....hij liep al een paar dagen rond in de buurt maar wij hadden al drie katten en ik dacht, " nu is iemand anders aan de beurt" maar hij is gebleven en toen hadden we er vier.... Pukkie zoals we hem noemde was niet schuw. Hij was niet bang van stofzuigers en wist hoe hij deuren open kon maken door omhoog te springen en aan de deurklink te gaan hangen. Hij was ook een vreselijke schrokop. Hij at heel snel zijn eigen bakje leeg en begon daarna aan het bakje van de andere katten om daarna alles weer uit te spugen. Daarom sloten we hem op in de douchecel als hij zijn eigen eten op had. Ik snapter er niks van als hij even later weer aan kwam rennen! Had ik de deur niet goed dicht gedaan? Maar het was elke keer zo. Op een keer ben ik bij de doucheceldeur blijven staan om te kijken wat er zou gebeuren. Ik hoorde een paar keer bonk geluiden en zag de deurklink omlaag gaan en even later stond meneer weer buiten! Hij wilde ook " duimen" op je pink. Hij vond het heerlijk om op je pink te zuigen toen hij jong was. Je moest ook uitkijken met het bewegen van je vingers en tenen want voor je het wist hing meneer erin.
Gijs verdween na twee jaar.....ik heb de dierenartsen gebeld en de gemeente reiniging of ze ergens een lijk hadden gevonden en hem opgegeven bij Amivedi maar we hebben nooit meer iets van hem gehoord of gezien. Hij verdween wel eens meer een dag of wat maar nu was het voorgoed. Dat is heel vervelend. Je blijft zoeken, gelukkig zijn er niet veel blauwe katten maar elke keer als ik er eentje zag vroeg ik met af of het Gijs was. Gijs had twee witte teentjes aan zijn achterpoot. De katten die ik tegen kwam niet..
Hier heb ik nog een aantal foto's van Pukkie
Katten en smetvrees gaan volgens mij niet samen...dit was geen gebruikelijk gedrag hoor. Daarom heb ik het op de foto gezet
Hier hing hij met zijn hoofd boven op de waslijn. Katten en 1:12 miniaturen gaan eigenlijk ook niet samen....
De kat die het hoogste zit is hoger in rang heb ik ooit ergens gelezen
Eerst zat Siepie boven
En toen liet Pukkie fijntjes weten dat hij toch hoger in " rang" was.
Pukkie was de volgende om te verdwijnen maar wij hebben hem toch een jaar of tien in huis gehad.
Siepie kreeg een kwaardaardige tumor bij haar keel en hebben we in moeten laten slapen. Zij is dertien geworden.
Nu hebben we alleen nog Pinkeltje over. Die is inmiddels achtien.
Aan haar wijd ik een apart blogje over een tijdje....
Als laatst nog een foto van Siepie. Siepie was helemaal niet stoer. Het enige wat ze ooit gevangen heeft was een langpootmug en een wuppie. Toch stond ik een keer versteld
Stoer hè!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten