Ons " geweldige" schuurtje ( opgedragen aan Janne)

Ons schuurtje voldoet maar heeft zijn beste tijd gehad. Toen we dit huis kochten 33 jaar geleden zaten er al enorme scheuren in maar die zijn in de loop der tijd niet echt erger geworden. Mijn vader zei in 1981," die gaat nog wel 10 jaar mee...." 

Hier wat foto's anno 2014

De scheur op de onderste foto hebben we 2 jaar geleden aan de buitenkant dichtgesmeerd omdat het doorregende.

Op de bovenverdieping heeft houtworm toegeslagen maar om dat te bestrijden zou het helemaal leeg moeten....

Onderstaande foto zegt wel genoeg denk ik

 

Bovenin kun je het gipsbeen van manlief vastgeklemd zien staan. Dat gips is van 1990 toen hij zijn kruisbanden scheurde toen hij door de hooizolder viel met zijn knie op een paaltje. Misschien denk je" wat heb je daar nou aan?" Nou, het kwam toevallig vorige week nog van pas! Manlief heeft een zere knie en we vroegen ons af of het dezelfde knie was als waar hij mee op het paaltje gevallen was. Ik hoefde alleen de zolder op te klimmen ( na gebeden te hebben er alsjeblieft niet doorheen te zakken) om te constateren dat het zijn andere been was!

Er zat ooit een schattig glas in loodraampje bovenin het schuurtje. Waarom iemand dat daar in zet was ons een raadsel. Glas in lood is alleen leuk als er licht doorheen schijnt en dat gebeurt op de zolder van een schuurtje niet zo vaak. Na verloop van jaren trok het helaas krom en viel het eruit. We hebben het toen vervangen door een plaat met plexiglas omdat het kozijn waar het in zat te rot was om een nieuw stuk glas in te zetten.

Het raampje hebben we natuurlijk wel bewaard voor als ik ooit een workshop glas in lood ramen maken gevolgd heb en het kan herstellen ( nooit dus)

Hier zie je het uitsteken vanachter de kapotte koelkast die we als kastje gebruiken.

Aan de zijkant zit nog een raam. Daar is het kozijn ook van rot en het glas kapot. Daar hebben we toen der tijd ook plexiglas voor gedaan ( toen het nog geen 40 euro de m2 kostte)

Op een dag schoot zoonlief er met een voetbal tegen aan en scheurde het. Ik kwam toen op het idee om de scheuren met siliconenkit te lijmen. Aan de mos op de scheuren kun je zien dat dat al heeel lang geleden was.

Manlief zei," als we ooit het huis van je vader verkopen slopen we het en zetten we er een nieuwe neer." We hebben zoveel plannen voor als het huis van mijn vader verkocht wordt! We krijgen het dan nog hardstikke druk! Zoals ik al vaker gezegd heb, ik heb er alleen last van als er vreemde komen. Dan zie ik het door hun ogen en denk ik, " wat een oude zooi!"

Laatst las ik iets waarin stond dat mensen in blogs alles zo perfect voor doen komen. Daar kun je mij niet van beschuldigen! ;-)