Kattenluikje perikelen en wie wat bewaart heeft wat

Ik heb al eerder geschreven over de lusten en lasten van het hebben van een kattenluikje en een week geleden was het weer raak.....het was middernacht en manlief en ik lagen in bed....opeens hoorden we een enorm kabaal! Gekrijs, geblaas, gegrom en toen het harde geluid van een kattenluikje dat uit zijn fatsoen gerukt werd. We snelden naar de bijkeuken en daar was geen kat ( meer) te bekennen!Onze  hoogbejaarde en zo goed als dove Pinkel lag op een rolletje in de stoel te slapen en had alle consternatie gemist.

Er lagen plukken zwart haar en er waaide een zacht briesje door het gat dat anders door het flapje afgesloten wordt. In tegenstelling tot andere keren was het flapje nu niet afgebroken wat ons erg verbaasde. Het deel dat aan de buitenkant geschroefd wordt hing er nu los bij. Dat is er niet zachtzinnig aan toegegaan maar dat hoorden we wel!

Zo zaten wij dus 's nachts een reparatie uit te voeren! We besloten een donor onderdeel van een ander kattenluikje te gebruiken dat we nog hadden liggen " voor het geval dat"

Hier een foto van het kapotte onderdeel

Hier de reparatie met het donor onderdeel ( wat een andere kleur heeft) Geen idee hoe we aan dat luikje gekomen zijn trouwens. Vast eentje die iemand anders weg wilde gooien

Deze foto's zijn de volgende ochtend genomen ( let niet op mijn vieze achterdeur, er zijn belangrijkere dingen in het leven dan een modderspatvrije deur )

Alleen er was iets vreemds aan de hand..... Het flapje wilde niet dicht blijven ontdekten we 's nachts maar we besloten tot de volgende ochtend te wachten om te kijken waarom. Het was inmiddels kwart voor een geworden!

Het leek wel of hij afgestoten werd! In bed lag ik te verzinnen dat het wel aan de magneet strip zou kunnen liggen! Ik ben nooit een ster in natuurkunde geweest maar ik weet dat magneten aan kunnen trekken maar ook af kunnen stoten. Misschien moest het flapje er andersom in! Zouden we het dan al die andere keren gelijk goed gedaan hebben? ( want dit was niet de eerste keer)

Uiteindelijk besloten we toch het kapotte onderdeel te gebruiken. De scheur zou de werking niet beïnvloeden. We hebben het met zwart plakband aan de binnenkant geplakt  ( de rol had ik langs de kant van de weg gevonden bij het zwerfvuil oprapen)

 

Toen manlief het donor kattenluikje terug wilde leggen viel er iets van de plank af achter de vrieskist en je raad nooit wat daar ook lag!.......... Nog een compleet kattenluikje!!

Een hele " dikke"! Je zou haast denken dat ze gejongd hadden! We vermoeden dat hij afkomstig was van het huis van mijn ouders. Daar zat het luikje in een muur en toen hun kat Trouble, dood ging hebben ze hem verwijderd.

Wij zijn nu verzekerd van kattenluik onderdelen voor de rest van ons leven! Zo zie je maar, wie wat bewaart heeft wat!

Alleen ik bewaar niet alles..... Ik werd vanmorgen  weer met mijn neus op de feiten gedrukt. 

Ik las op facebook dat een achterbuurvrouw grote schelpen zocht om te beschilderen..

Ooh, die heb ik! Dacht ik blij. Ik help graag mensen en ik dacht dat ik eindelijk een bestemming gevonden had voor de oesterschelpen die ik verzameld had tijdens een bedrijfjsetentje >15 jaar geleden.

Ze zaten in de grote trommel ( dat dacht ik tenminste......) ze zaten er niet in en ik kon ze ook nergens anders vinden. Ik heb ze waarschijnlijk toch weggegooid vorig jaar toen ik me liet beïnvloeden door mensen die zich bevrijd voelen als ze hun spullen wegdoen. Het lijkt me heerlijk als je je daar fijn bij voelt maar ik denk niet dat het wat voor mij is. Al moet ik zeggen dat ik een aantal weken een tas vol met oude wollen truien van mijn vader weggegeven heb. Die vrouw wilde ze gebruiken om te vilten en vond het alleen jammer dat ik ze op 90 graden gewassen had. Ik wilde er namelijk vilt figuren uit knippen en dacht dat ze voorgekrompen minder plaats in zouden nemen......Tja, als je alles van te voren wist was het leven een stuk gemakkelijker of maakte je in ieder geval andere keuzes...