Principes? Aan me hoela

Ik raap nog steeds zwerfvuil op. Dagelijks plastic dat ik tegen kom en af en toe doe ik een groter rondje waarbij ik met apparatuur op pad ga zodat ik alles mee kan nemen dat ik aantref.

Vorige maand heb ik meegedaan aan de zwerfie-challenge. Dan moet je 30 dagen lang elke dag 1 stuk zwerfvuil oprapen en een foto daarvan plaatsen op Twitter of Facebook. Aan het eind moest je alle urls doorsturen en kreeg je een Dopper toegestuurd! Die had je dan zogenaamd verdiend maar het voelt meer als krijgen. Al kostte het lijstje van de urls maken veel en veel meer moeite dan elke dag een stuk oprapen. Bloed zweet en tranen heeft het me gekost....nou ja, bloed misschien niet maar de rest wel.

Vandaag is hij gearriveerd!

Ik heb eigenlijk al een mooie fles van Sigg maar heb toch uiteindelijk meegedaan. Ik dacht dat ik hem misschien met witte wijn zou kunnen vullen als we volgende maand een daagje naar de E.fteling gaan voor tijdens de picknick ( ik hoef niet te rijden)  die dop is toch net een wijnglas! :-)

Eind vorige week ging ik boodschappen doen bij de J.umbo. Ik had mijn zwerfvuilrugtas op en liep openlijk plastic op te rapen. Voornamelijk stukjes gele ballon en plastic stokjes waar de ballonnen aan vast gezeten hadden. Peter Smith van Klean wil dat het een normaal verschijnsel wordt dat mensen zwerfvuil op rapen zodat het op den duur niet meer vreemd gevonden wordt en eerder vreemd gevonden wordt dat mensen er overheen stappen zoals nu bijna iedereen doet.

Even ter herinnering

Deze draag ik bij het boodschappen doen..

Mijn collega die me op Facebook volgt zei laatst," besef je wel, dat vroeg of laat de krant bij je aan komt kloppen voor een interview!" 

Vorige week bij de J.umbo dacht ik dat het zover was.... Een dame met een groot fototoestel kwam op me afgestapt. Dat toestel zat aan een koord waarop de naam van een plaatselijke krant stond gedrukt...." Nu is het zover !" Dacht ik toen zij op me afstapte. Alleen liep het even anders... Zij vroeg of ze me op de foto mocht zetten als klant van de week. Ik zou dan in de krant komen. " ze vroeg helemaal niet, waarom raap je die troep op?" Of " wat heb je allemaal op je rugtas zitten en waarom?" Een journalist van niks dus...... Toen ik nee zei, keek ze verrast en zei dat ik, als ik mee deed voor €12,50 aan vers producten mocht uitzoeken. Maar ik wil helemaal niet met mijn gezicht in de krant komen! Op weg naar huis heb ik er verder over nagedacht, wat als ik voor €25,00 of voor €50,00 of €100,00 had mogen kopen? Had ik het dan wel gedaan?.... Ja!! Principes van niks dus, alleen mijn prijs lag hoger. " Everyone has their price" heb ik ooit ergens gelezen

Vandaag stond deze vrouw op " mijn" plek in de krant

Haar prijs lag dus wat lager dan die van mij en voorlopig hoef ik nog geen cursus media training te vollgen ;-)