Creatief zijn ( de lusten en de lasten )

Ik heb ontdekt dat ik op mijn aller gelukkigst ben als ik dingen aan het creëeren ben. Als ik een idee krijg voel ik gelijk de energie stromen en ben ik klaar wakker. Het ene moment hang ik lusteloos op de bank of hang ik suffig de was op en het andere sta ik te popelen om aan de slag te gaan met mijn nieuwe idee!

Voordat ik uren en uren op Pinterst doorbracht las ik veel blogs over minimalisme. Iedereen die foto's van mijn huis gezien heeft weet dat mijn inrichting verre van minimalistisch is en toch voel ik me ertoe aangetrokken. Ergens zou ik best in een piepklein huisje willen wonen met maar een aantal spullen. In de plaats waar ik woon staan er een paar van die piepkleine huisjes. Bij eentje kun je goed naar binnen kijken en dat doe ik elke keer als ik er langskom. Ik weet niet of die mensen er altijd wonen of dat het een vakantiewoning is want ze zijn niet altijd thuis terwijl ze volgens mij wel de aow leeftijd bereikt hebben. 

Ik zie een gitaar staan en een boekenkast en een paar luie stoelen en een eettafel met een paar stoelen. Ruimte voor iets anders is er niet. Ik heb ook gitaar gespeeld als kind. Wel 4 uur per dag zelfs want het was mijn lust en mijn leven! Dan bedenk ik dat je voor zo'n hobby maar weinig attributen nodig hebt en dus weinig ruimte. 

In die blogs,die vooral Amerikaans zijn, lees je dan hoe die minimalistische mensen er veel op uit trekken. Ze gaan op lange " hikes" en op bezoek bij vrienden en familie en storten zich in " the community" maar ik ben verlegen dus ik stort me nergens in en ik ben best lui dus ga geen lange wandelingen maken en ik hou veel van mijn kinderen, man en kleinkind maar na een uur of 3 á 4 denk ik ," ik wil rust en alleen zijn". Mijn vorm van minimalisme is dus weinig ondernemen behalve " freubelen" met mijn stofjes, kantjes, bandjes, kraaltjes, verf en sinds kort scherfjes.

Gisteren heb boven op de overloop achter de gordijnen opgeruimd. Het was meer reorganiseren en een paar lege dozen van apparaten wegdoen ( die bewaren we altijd even voor het geval het snel stuk gaat). Daar deed ik een leuke ontdekking! Afgelopen zomer heb ik de grote fout begaan een heleboel oude wollen truien weg te geven. Op dat moment was ik blij, dat was nou het lichte gevoel waar die mensen het over hadden als ze "al" hun spullen wegdeden! Maar dat gevoel was maar van korte duur.. Ik wilde mijn poncho versieren en als ik die truien niet weggedaan had had ik nu een heleboel kleuren vilt gehad! Echt wollen vilt zelfs in plaats van dat plastic vilt van het K.ruitvat ( al waren die kleuren leuker maar je moet toch wát te mopperen hebben ;-)) Gisteren keek ik in een oude wasmand die achter het gordijn stond omdat ik niet meer wist wat er in zat en wat denk je!!? Nóg meer oude wollen truien! :-) die kan ik op 90 graden wassen en dan heb ik weer vilt! 

Ik heb zoveel projecten in gedachten dat ik niet weet waar ik mee moet beginnen.

Ik heb het bruine tafelblad dat ik wil gaan mozaieken met zomerse aqua tinten en stukjes spiegel ( van de kapotte passpiegel die ik bewaard heb voor als ik ooit zou gaan mozaieken) dan leg ik dat 's zomers op het tafeltje waar nu het koperen blad ( los) op ligt.

Ik heb ook besloten het kapotte dienblad van mijn oma Nel te gaan mozaieken in een stijl dat bij het serviesje past

Ik heb van de zomer een schaal op de rommelmarkt gekocht die ik ook wil gaan mozaieken ( daar begin ik maar mee denk ik ) 

En mijn nieuwste idee is een lamp/ windlicht "met boodschap" van mozaiek. Ik weet alleen nog niet wanneer ik daar aan kan beginnen want ik heb pas gisteren een bestelling voor perspex gedaan bij de milieustraat dus is het afwachten wanneer iemand wat weg komt gooien.

Ik ga de perspex als basis gebruiken. Je kunt het makkelijk op maat zagen en er gaatjes in boren.

Ik wil zoiets gaan maken maar dan breder

Foto van ( hoe kan het anders ;-)) Pinterest

Ik ga 4 losse plaatjes gebruiken en langs de randen gaatjes boren waar ik, als de platen klaar zijn veters doorheen ga rijgen om alles bij elkaar te houden. Daarna zet ik er een lampje in.

Op één kant ga ik deze afbeeldinge mozaieken

Voor het groen wil ik Heineken flesjes zonder statiegeld gebruiken. Ik moet dus voorlopig met een doosje op pad om de scherven van de straat in te doen.

Deze kant komt aan de straatkant te staan. Het is een nuttig symbool maar mijn smaak is het niet dus nu kunnen voorbijgangers hem zien en zich afvragen wat het betekent en misschien zelfs Googlen terwijl ik tegen de mooiere binnenkant aankijk.

Binnenkort moeten wij aan een nieuwe poort. De poort die wij hebben is niet eens zo oud. We hebben hem laten maken en ik heb hem altijd goed in de beits gehouden maar toch begon hij na een jaar of 4 al te rotten. Toen had ik nog geen houtrot vuller en -stop ontdekt en nu is het zelfs voor mij nog te laat om hem ermee te repareren. Ik kan hem nu niet op de foto zetten want het is zondag én ik ben nog niet aangekleed maar de zwammen groeien uit het hout ( best wel leuk om te zien eigenlijk) misschien dat ik straks toch de zondagsrust aan mijn laars lap en een foto ga maken ;-)

Wat ik wilde zeggen was... De volgende poort die we laten maken wordt van één plaat gemaakt met een beschermlaag erop en omdat dat nogal saai is wilde ik hem versieren met een gemozaiekt bordje. Ik wilde er mooie bloemen op maken maar voelde mij schuldig. Dit was dé kans om de vele toeristen die door de straat heen komen voor te lichten over de gevaren van plastic zwerfvuil. Ik heb dus een compromis bedacht. Ik ga mooie bloemen maken ( als ze lukken ;-)) met hier en daar een stukje zwerfplastic ertussen geplakt van mijn verzameling van kleine stukjes plastic waar ik ooit wat mee wilde gaan doen. Midden in wil ik een " spreuk" schrijven erover. Iets waaruit blijkt dat plastic gevaarlijk is en niet in de natuur thuis hoort maar het valt niet mee om daar iets kort en krachtig op te bedenken. Maar ik heb de tijd. We hebben nog geen nieuwe poort en ik heb nog geen stukjes perspex van de milieustraat.

Hopelijk zien jullie de komende tijd het een en ander voorbij komen. 

Eerst moet ik nog iets anders maken maar dat hebben jullie nog tegoed!