Sinds mijn vader overleden is houden wij zijn tuin ook bij. Geen enkele aspirant koper zit te wachten op een ondoordringbaar oerwoud.
Vandaag zijn we er weer aan begonnen. Het is een flinke klus. We zijn vandaag al vier uur bezig geweest en zijn nog niet eens op de helft.
Hier een aantal foto´s van de mammoet taak die ons te wachten stond. Versailles is er niks bij ( eigenlijk is dat misschien nog erger maar zo voelt het niet )
Aan de zijkant lopen de heggen door
Hier de rest van de voorkant
Hieronder twee overzichtsfoto´s, vanaf een verhoging, van de achtertuin
Doorgegroeide heggen zo ver het oog reikt :-/
Hier is de tip:
wij hebben een hele verzameling oude tafelzeiltjes en dekzeilen voor karretjes
Die leg ik dan op het grind of gras onder de heg en alle afgeknipte delen vallen hierop. Als je het daarna de hoeken beetpakt en een tuut vormt kun je het zo in de kliko of afvalhoop "gieten".
Ik vind het een geweldig systeem ( en zie ook regelmatig andere mensen op die manier bezig) Manlief vind het maar lastig hij kan niet " lekker doorgaan" zegt hij. Om hem zo min mogelijk te vertragen heb ik mijn korte beentjes uit mijn lijf gerend met neerleggen, zonodig verzwaren voor de wind en daarna weer oppaken en leeg kiepen om alles een paar meter verder weer op tijd neer te leggen zodat manlief zich niet hoeft in te houden.
Ik voelde vandaag regelmatig gevoelens van ergernis en zelfmedelijden. Vooral toe hij zo lekker bezig was dat hij ook nog links en rechts dingen begon te knippen die geen heg waren en waar geen kleedje lag...
En ik maar opruimen...
Eenmaal thuis had ik wel een paar uur nodig om weer bij te komen... Gelukkig hoeft het niet elke week zucht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten