Een keer had ik een speurtocht georganiseerd. Ik zou vooruit gaan en strengetjes wol aan de bomen in het bos hangen en de kinderen moesten het spoor volgen totdat ze me gevonden hadden. Mijn schoonzusje liep met de kinderen mee ( voordat jullie denken dat ik er een soort Hans en Grietje survival thema van gemaakt heb ) "Wat kan daar nou mis mee gaan?" denk je waarschijnlijk.... Volgens mijn schoonzusje hadden die meiden enorme ruzie over wie de draadjes uit de bomen mocht halen. Mijn schoonzusje zei dat ze zich in heel haar leven nog nooit zo wanhopig en radeloos gevoeld heeft!
Ook hadden we een feestje waarbij jarige dochterlief weigerde van haar kamer af te komen en zei dat ik iedereen maar naar huis moest sturen. Het eerste uur heeft ze boven op haar kamer gezeten maar verder was het gezellig ;-)
Op feestjes krijgen ze natuurlijk ook wat te drinken. Om verwarring te voorkomen en tevens ook besmetting met herpes labialis ( koortslip) en mononucleosis infectiosa ( ziekte van pfeiffer) zette ik met permanente viltstift hun naam op de bekertjes.. Ik durf het haast niet te vertellen maar ik gebruikte toen plastic wegwerp bekertjes.( daar gaat mijn zorgvuldig opgebouwd imago ;-))
Dit zijn ze. Van de 50 stuks zijn er nog 16 over.
Je kunt het ook op glas doen
En trouwens ook op metaal. Toen de kinderen zelf borden en bestek mee moesten nemen voor paas/ kerst ontbijt op school schreef ik hun initialen op het bestek ermee. Het blijft er zelfs op staan na een rondje in de vaatwasser.
Hoe je het er af krijgt?
Alcohol!
Wij bewaarden altijd de glazen van de mosterd voor zulk soort dingen. Ik sta niet voor de gevolgen in als je op het kristalservies van je tante Truus wil proberen ( al kan het volgens mij geen kwaad) Voor kinderen die nog niet hun eigen naam kunnen lezen zou je verschillende eenvoudige figuurtjes kunnen tekenen.
Zo hoor je nooit meer, " welk glas was nou dat van mij?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten